پروپوزال مقایسه میزان اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد بر دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال افسردگی و اضطر

پروپوزال مقایسه میزان اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد بر دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال افسردگی و اضطراب اجتماعی
دارای 36 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: مقایسه میزان اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد بر دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال افسردگی و اضطراب اجتماعی

تعداد صفحه: 36 صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

موضوع: مقایسه میزان اثر بخشی درمان پذیرش و تعهد بر دانش آموزان دختر مبتلا به اختلال افسردگی و اضطراب اجتماعی
The impact  acceptance and commitment therapy in depression and social anxiety of female students

بیان مسئله :
امروزه یکی از مشکلات در سنین مختلف مخصوصاً در دوران نوجوانی اضطراب و افسردگی است و تعداد زیادی از افراد جامعه به علل مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... گرفتار این مشکل هستند. در اکثر موارد مبتلایان با رجوع به متخصصین و روان شناسان زمینه درمان و بهبود را دنبال می کنند(آزاد، 1389).
افسردگی، نوعی احساس خشم و غضب نسبت به اطرافیان، احساس بیهودگی و پوچی در‌ مورد‌ معنای زندگی و ناتوانی در کسب شادی‌ و لذت اسـت. افسردگی، احساسی است کـه‌ طیف‌ گسترده‌ای از هیجانهای منفی انسان‌ رادر برمی‌گیرد‌ و بخش وسیعی از تجربه‌های روزمره و عادی، مانند خـشم، ترس، غم و انـدوه را شـامل می‌شود (فیتزپاتریک  و‌ شری ، 2004؛ ترجمه به پژوه و نوری، 1387). فرد افسرده نیرو و انگیزه لازم برای‌ انجام‌ فعالیت های روزمره را ندارد. عملکرد تحصیلی، شغلی و روابط‌ بین فردی‌ وی مختل‌ می‌شوند. او‌ غـمگین‌تر‌ و نـاامیدتر از آن است‌ که برای مشکلات خود راه‌حلی بیابد و یا بتواند درمورد مشکلات مهم زنـدگی‌اش تـصمیمی اتخاذ‌ کند. گاهی نیز‌ افراد مبتلا به افسردگی شدید افکار‌ خودکشی‌ دارند‌ و اقدام‌ به‌ خودکشی می‌کنند (سادوک  و سادوک ، 1933؛ ترجمه رضاعی، 1391).
اختلال افسردگی در نوجوانان با اختلال اضطرابی در ارتباط است (اسایو و همکاران، 1999). از نظر بارلو، اختلال اضطرابی و افسردگی از نظر آسیب پذیری زیست شناختی و روان شناختی و هم چنین مکانیسم های میانجی مشترک هستند. اضطراب، اولین واکنش به یک موقعیت استرس زا است و افسردگی به دنبال ناامیدی در کنار آمدن با وقایع دشوار زندگی رخ می دهد (چوپریتا و بارلو ، 1998).
هم چنانکه در نسخه¬ی پنجمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلال¬های روانی  (DSM-5) آمده است، اختلال اضطراب اجتماعی  ترس یا اضطراب محسوس در مورد یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آنها فرد با احتمال بررسی دقیق دیگران مواجه می¬شود. فرد می ترسد که طوری عمل کند یا نشانه¬های اضطراب بروز دهد که به صورت منفی ارزیابی شوند. موقعیت های اجتماعی تقریبا همیشه ترس یا اضطراب را بر انگیخته می کنند. از موقعیت های اجتماعی اجتناب می شود یا این موقعیت ها با ترس یا اضطراب شدید تحمل می شوند. ترس، اضطراب، یا اجتناب مداوم است، معمولا 6 ماه یا بیشتر ادامه می یابد (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013؛ ترجمه سید محمدی، 1393). ترس های مربوط به عرق کردن شدید و سرخ شدن چهره نیز از جمله علایمی هستند که در این افراد زیاد دیده می شود. به بیان دیگر هر کاری که در حضور دیگران انجام دهند، می تواند اضطراب شدید و یا حتی یک حمله کامل وحشت زدگی در آنان پدید آورد (دیویسون ، نیل  و کرینگ ، 2004).
اضطراب اجتماعی ممکن است فراگیر و غیر فراگیر باشد. در نوع فراگیر ترس در بسیاری از موقعیتهای اجتماعی وجود دارد. ثابت شده است که منطقه ای از مغز نقش مهمی در نوع فراگیر ترس در اضطراب اجتماعی و انواع دیگر اضطراب دارد (فریتز-فرییری  و همکاران، 2010). ریپی و هیمبرگ  (1997) معتقد هستند که اختلال اضطراب اجتماعی در یک زنجیره شدت قرار داده شده است. کسلر و همکاران (2005) در یک مطالعه گسترده در طی 12 ماه شیوع آن را 7/9% و شیوع طول عمر آن را 13/3% گزارش کردند. این یافته ها نشان داد که بعد از افسردگی (17%) و وابستگی به الکل (14%) اختلال اضطراب اجتماعی سومین اختلال روانی شایع می باشد(اصغری و همکاران، 1393).
اضطراب اجتماعی تاثیرات منفی شدیدی بر حوزه سلامت روانی، فردی و اجتماعی مبتلایان دارد (آلفانو  و بیدل ، 2011)، کاهش مسئولیت پذیری (بوگلز  و همکاران، 2010)، غیبت از کار (اکارتورک  و همکاران، 2008) و کیفیت پایین زندگی (دالریمپل و همکاران، 2011) از تبعات اقتصادی-اجتماعی این اختلال است. نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی به طور کلی مراودات اجتماعی ضعیف و توانایی سازگاری کمتری نسبت به همسالان خود دارند و در مواجهه با انتظارات دوران بزرگسالی با مشکلات بیشتری روبرو می شوند (بوگلز و همکاران، 2010).
در درمان اختلال افسردگی و اضطراب اجتماعی، هم از درمان های دارویی و هم از درمان های روان شناختی استفاده می شود (رووا  و آنتونی ، 2005). گرچه استفاده کوتاه مدت از داروهها ممکن است در درمان سودمند باشد؛ اما به نظر می رسد که در درمان پایدار تر چندان ارزشی نداشته باشد(آلفانو و بیدل، 2011). هر چند مطالعات چندی در رابطه با تعیین برتری یکی از این ها نسبت به دیگری انجام گرفته، اما هنوز یافته های باثباتی که بتواند نشان دهد کدام روش بر دیگری برتری دارد وجود نداشته و در نتیجه هنوز اتفاق نظر کافی در بین صاحب نظران وجود ندارد (تورک ، هیمبرگ، و هوپ ، 2001؛ رووا و آنتونی، 2005).